Afgelopen nacht was het Volle Maan. De Maan staat dan vanaf de Aarde gezien bijna precies tegenover de Zon, waardoor de hele zijde die naar de Aarde gericht is door de Zon wordt beschenen. Ik had in een ander bericht al eens verteld dat rond de periode van de langste dag de Zon niet meer zo ver onder de horizon zakt zodat het zelfs midden in de nacht nog een klein beetje blijft schemeren. En omdat de Maan er precies tegenover staat betekent dat dat hij ongeveer even ver boven de horizon komt als de Zon eronder. In de winter is het precies andersom. De Zon zakt heel diep onder de horizon, dus de Maan staat er dan pal tegenover hoog aan de hemel.
Gisteravond kwam de Maan dus zelfs op zijn hoogste punt niet meer dan een graad of 15 boven de zuidelijke horizon: de laagste Volle maan van 2010. Hij kwam weer net boven het dak van de overburen uit rond middernacht en mijn kleine telescoopje stond dus al snel weer op het bureau. Ondanks dat de vergroting laag moest blijven (je kijkt immers door vensterglas en bovendien verstoort de atmosfeer het beeld behoorlijk door die lage stand) was het een prachtig gezicht.
De tekening heb ik opnieuw gemaakt met een wit pastelpotlood op zwart A3-papier. De cirkel die ik trok voor de Maanschijf is iets meer dan 20 cm in diameter; voor mij de ideale afmetingen om te tekenen. Niet te groot zodat je niet een halve nacht aan het tekenen bent, maar ook niet te klein. Over deze tekening heb ik 2 uur gedaan: tot nu toe mijn record!
(Omdat mijn refractor een gespiegeld beeld geeft heb ik de tekening met Photoshop teruggespiegeld zodat de orientatie weer hetzelfde is als in werkelijkheid)