M42 - 120mm f/5 refractor, 13mm LVW (klik op afbeelding voor grotere versie)

Na een ontzettend lange periode van bewolkt weer was het gisteravond eindelijk eens helder. De Maan ging dan wel pas om 22.45 uur onder, maar als je zo lang niet hebt waargenomen wil je best wat langer opblijven! Om 22.30 arriveerde ik dus op de vaste waarneemstek bij Lochem. En ik was niet de eerste. Al acht mensen hadden daar hun telescoop opgezet. Het werd een gezellig avondje, want het was voor ons allemaal al weer een tijd geleden dat we elkaar “zagen”, maar waarneemtechnisch zou het voor mij een dramatische avond worden.

Ik had me namelijk voorgenomen om met mijn nieuwe 120mm refractor een schets te maken van de Orionnevel. Hij zag er door de 13mm LVW prachtig uit dus ik begon vol goede moed aan de tekening. De eerste poging mislukte helaas omdat ik er gaandeweg achter kwam dat ik het beeldveld wat te klein getekend had, waardoor de nevel veel te klein zou worden om gedetailleerd te kunnen tekenen. De tweede (grotere) tekening mislukte omdat het schetsblok iets wegzakte in mijn schoot, waardoor de fineliner uitschoot. Arg! Laatste poging. Tot ongeveer halverwege ging alles goed. Een groot deel van de sterren en de nevel had ik getekend, maar toen ik het potlood wilde uitvegen om een mooie egale gloed te maken… veegde ik onbedoeld de laatst getekende fineliner-sterren ook helemaal uit! Nogmaals ARG! Toch wilde ik nog niet stoppen en ik ging voorzichtig door. Die sterren kon ik misschien later met Photoshop weg wegwerken. Totdat het hele schetsblok uit mijn handen viel, in de modder. Bruine vlekjes prut op mijn schets! Ik was er klaar mee en heb de boel ingepakt. Het was duidelijk dat is niet mijn avond was…
En toch, eenmaal met Photoshop negatief gemaakt valt de schets in zijn geheel nog best wel mee. Het geeft aardig weer hoe M42 er door een 120mm kijker uitziet, en uiteindelijk was dat wel mijn bedoeling.