De afgelopen jaren heb ik verschillende Polarex telescopen gehad. Soms heel klein en licht (50mm azimutaal), soms heel groot en loeizwaar (102mm equatoriaal). Stuk voor stuk fantastisch mooie instrumenten: oerdegelijk gemaakt, optisch erg goed en bloedmooi. Van al deze kijkers was één model het beste compromis tussen kijkeropening en hanteerbaarheid: de 75mm op equatoriale montering. Nog nét in zijn geheel door de deuropening te manouvreren zonder je rug te breken en voldoende opening om Maan en planeten haarscherp in beeld te krijgen met vergrotingen tot 200x. Ooit had ik er één waar ik veel mee waargenomen heb, maar een grotere kijker lonkte en uiteindelijk heb ik hem verkocht… En daar kreeg ik uiteraard spijt van, vooral toen de grote 102mm Polarex (destijds mijn absolute droomkijker) in de praktijk zo onhandig groot bleek dat ik er nauwelijks doorheen keek. Dus ook de 102mm verkocht ik niet lang nadat ik hem had aangeschaft… De kans om ooit nog zo’n fijne 75mm te vinden achtte ik ontzettend klein. En toch: door een bizarre samenloop van omstandigheden ben ik sinds afgelopen vrijdag opnieuw in het bezit van in mijn ogen de meest veelzijdige Polarex ooit gemaakt: een 75mm op een equatoriale montering! Lees verder
Maandelijks archief: januari 2012
Archimedes, Autolycus en Aristillus
Gezien het barre herfstweer van vandaag is het bijna niet voor te stellen dat het gisteren een mooie, heldere avond was. De Maan stond vlak naast Jupiter, hoog in het zuiden. Met een groepje mede-waarnemers ( Tom, Bart, Steven, Robbert en ik) stonden we daarom al vroeg op de avond op een stek in de buurt te genieten van deze mooie heldere winternacht. Hoewel het voor de tijd van het jaar niet eens zo koud was (een graad of 4) was het vanwege een licht briesje toch best een beetje kleumen. Vooral de vingers hadden het tijdens het schetsen zwaar te verduren. Ook trilde de kijker door de windvlagen nogal. Ik koos daarom een niet al te moeilijk gebied om te tekenen: het kratertrio Archimedes, Autolycus en Aristillus, aan de westzijde van Mare Imbrium.
De kraters liggen in een groot vlak gebied waardoor de hoeveelheid details nog wel te overzien in. De grootste krater Archimedes is volledig gevuld met gestold lava en lijkt daarom op de bodem een glad betonvloertje te hebben. Pal ten noorden van Archimedes (linksonder op de tekening) is een groepje bergtoppen te zien die boven de vlakte lijken uit te steken: montes Spitzbergen, vernoemd naar de noordelijke eilandengroep op Aarde die er wel wat van weg heeft. De gebruikte kijker was een 150/1000 Newton op een Vixen SP montering. De vergroting was 266x. Overigens was rond 20.00 nog een schitterde heldere vuurbol te zien die vrij laag van het noordoosten richting het noorden schoot. De metoor zelf heb ik nét gemist, maar een helder nalichtend spoor dat een aantal seconden bleef hangen heb ik nog wel gezien. Mooi vuurwerk! Meer info over deze vuurbol: http://www.astroforum.nl/threads/137395-Zeer-felle-bolide-2-1-2012-19-59-UTC