Niet echt een waarneemverslag, maar ik moet gewoon even mijn plezier delen! Vanmiddag had ik een ontzettend lange middagpauze en heb ik in alle rust tussen 10.00u en 13.30uur mijn pas geknutselde 90mm PST uit kunnen proberen. Omdat de zon in deze tijd van het jaar pas na 13.00 fatsoenlijk in mijn tuin schijnt heb ik iets anders bedacht. Ik heb de verwarming uitgedraaid (ik was toch alleen thuis) en het slaapkamerraam aan de zuidoostkant van het huis opengezet. De zonnekijker heb ik vlak voor de raamopening gezet met het objectief naar buiten. Zo heb ik heerlijk een aantal uur de zon waargenomen.

Ik hoopte eigenlijk op een stevige uitbarsting van AR1429, maar helaas hield deze zich vrij rustig. Op het nauwe beeldveld na werkt de nieuwe zonnekijker (met tuning-schuifje) superfijn. Het grote objectief toont protuberansen duidelijk helderder en gedetailleerder dan de 70mm. De zonneschijf zelf is daardoor natuurlijk ook veel helderder geworden, dus om comfortabel oppervlaktedetails te zien is een ND oculairfilter (bedankt, Michael!) wel zo prettig om het beeld iets donkerder te maken. De actieve gebieden waren bij vlagen van redelijke seeing supergedetailleerd te zien. Vooral 1429 vertoonde verschillende lichte plekken en bogen. In de loop van de ochtend zag je dat het gebied zich wat begint op te splitsen, het deed een beetje denken aan een slow motion celdeling. Enkele superdunne donkere slierten maakten verbindingen tussen lichtere gebiedjes: een feest! De hoeveelheid detail en scherpte was bij zeldzame momenten van goede seeing eventjes vergelijkbaar met de foto van Neo op Astroforum.nl van een paar dagen geleden, alleen wat minder contrastrijk. Het kleine beeldveld is echt jammer, want dit beeld schreeuwde gewoon om een BF10!
Wat een fijn middagje! Een enorme zonnekijker met volgmotortje voor het raam, grote mok koffie erbij, poollicht.be op de laptop ernaast (om de evt. aankomst van de CME in de gaten te houden). Ik heb het voorjaar in mijn kop, mensen!