De rotatiesnelheid van de Zon is ongeveer 10 dagen. Dat betekent dat wanneer er een zonnevlek vanaf de Aarde gezien aan de zonsrand verschijnt, hij er ongeveer een dag of vijf over doet voordat hij aan de andere kant weer verdwijnt. Op internet waren al dagen foto’s te zien van de “grootste zonnevlek van deze zonnecyclus”, maar uiteraard was het in Nederland al die tijd bewolkt. Het leek erop dat deze zeer bijzondere zonnevlek totaal aan mijn telescoop voorbij zou gaan. Totdat het maandagochtend toch nog redelijk opklaarde! Door de sluierbewolking scheen een waterig zonnetje, maar dat zou genoeg moeten zijn… Al voordat de zon boven de dakrand uit zou piepen stond de kijker (voorzien van een witlicht-zonnefilter) al klaar in de tuin.
De 75mm Polarex wachtend op de Zon…
En daar was hij dan eindelijk, de gigantische zonnevlek die achteraf gezien de grootste in 24 jaar was. Een monster, inderdaad de grootste die ik ooit zag. Door de Polarex was het beeld door de sluierbewolking nogal donker, maar wanneer ik met mijn handen een kijktunneltje maakte boven het oculair kon ik toch enorm veel detail zien. Tijd om de tekenpotloodjes tevoorschijn te halen! Ik heb getekend van 11.30u tot 12.30u, met een grijs potlood op wit papier. Het viel me op dat in een uur tijd kleine details in de zonnevlek iets van vorm waren veranderd. Iets wat ik herken van waarnemingen door mijn h-Alpha zonnekijker, maar bij witlicht was me dat eigenlijk nog nooit zo opgevallen. Hieronder het resultaat na een uurtje priegelen: Lees verder
