Gisteravond was het mooi transparant en de Maan stond al vroeg genoeg hoog in het zuiden om al in de avondschemering te kunnen beginnen met waarnemen. Gelukkig maar, want ik moest de volgende dag er al weer om 5 uur uit… Omdat ik toch zo vroeg mogelijk mijn bed in wilde heb ik een niet al te moeilijk gebied uitgezocht om te tekenen: krater Bullialdus en zijn directe omgeving.
Bullialdus (diameter 61km) is een grote krater en heeft zeer opvallende terrasvormige binnenwanden. Bovenop de noordrand lijkt een langgerekt kratertje te liggen, maar dit zou ook een toevallige vorm van de kraterrand kunnen zijn. In het midden van de vlakke kratervloer staat een flinke centrale berg, met meerdere toppen. De buitenranden van de krater toonden veel rimpelige details, te veel om in een korte tijd nauwkeurig te tekenen. Fraai ding, een beetje het kleine broertje van Copernicus! Direct ten zuiden van de grote krater liggen Bullialdus A en Bullialdus B: ze lijken erg op elkaar, maar alleen bij B zag ik duidelijke terraswanden aan de oostzijde (rechts op de tekening). Rechtsonder ligt krater Konig (23km), omdat deze dichter bij de terminator lag was de schaduw van de kraterwand langer waardoor de bodem nog vrijwel volledig in de schaduw lag. Pal ten noorden van Konig is ook nog het piepkleine kratertje Bullialdus F (6km) te zien.
De tekening is gemaakt met een wit pastelpotlood op zwart papier. Noord is boven, west is links.