Mars vind ik eigenlijk maar een frustrerend ding.  Als hij hoog aan de hemel staat is hij piepklein, en staat hij eens een keer gunstig dichtbij de Aarde (zoals dit jaar), komt hij amper boven de horizon uit. Toch was de lucht op de avond van 9 juni stabiel genoeg om toch behoorlijk wat detail op het planeetbolletje te zien, ondanks de lage stand van 16 graden boven de horizon. Ik heb een tekeningetje gemaakt, en later vergeleken met een kaart van Mars om te kijken of ik wat dingen terug kon vinden. En dat viel niet tegen, terwijl ik door die lage stand niet eens hoog kon vergroten:

Het meest opvallende kenmerk is de verticale donkere streep rechts op de tekening: Syrtis Major. Daaronder, horizontaal boven de Zuidpool zijn twee donkere, langwerpige gebieden te zien: de bovenste is Terra Meridiani en de onderste is Noachis Terra.
De grote hoekige vlek linksboven is Acidalia Planitia, welke ik vanwege het lage contrast en de matige seeing best moeilijk kon zien. Helemaal bovenin meende ik nog “iets” zien, op de kaart vind ik dat terug als het gebied Vastitas Borealis. Gek genoeg heb ik van een wit poolkapje niks kunnen zien.

Voor wie zelf de gebiedjes wil terugvinden op de kaart: deze afbeelding heb ik ervoor gebruikt: http://www.faculty.virginia.edu/rwoclass/astr1210/im/marsmap-IDs-MOLAteam-2.jpg