Tijdens mijn vakantie naar La Palma heb ik twee (en een halve) nacht waargenomen bovenop de berg. Op een hoogte van 2300m is de hemel namelijk nog nét een tikje transparanter en de seeing nét een tikje beter dan bij het vakantiehuisje (op 500m), dus in theorie zou je nét iets meer details moeten kunnen zien. Zondagnacht had ik al waargenomen bij het huisje en sloeg ik steil achterover van het beeld van NGC 2024, waarvan ik natuurlijk meteen een schets maakte. Maar omdat ik die avond nog veel meer objecten wilde bekijken en schetsen, toonde de schets na afloop toch lang niet alles wat er te zien was door de telescoop. Daarom nam ik me voor om de volgende avond eens écht goed voor dit object te gaan zitten en alles uit de kijker te persen op de beste waarneemlocatie denkbaar: de bergtop.

Om 23:00 begon ik met het intekenen van de omgevingssterren en pas twee en een half uur later was ik klaar met de laatste nevelveeg. De enige schets waar ik ooit langer over deed was die van het Fornax Galaxy Cluster, maar daar stonden ook zowat 20 stelsels tegelijkertijd in beeld. Gek genoeg viel de hinder van de felle ster Alnitak in hetzelfde beeldveld heel erg mee, waarschijnlijk omdat zijn gloed door de uitstekende transparantie niet door het halve beeld werd verstrooid. Natuurlijk waren wel de 6 spikes van de vangspiegelophanging te zien.

In plaats van te scannen heb ik de tekening thuis gefotografeerd. Door het licht iets van de zijkant op het papier te laten schijnen krijgt de achtergrond een gloed die goed overeenkomt met de zachte gloed van de felle ster. (Wat ik me te laat bedacht is dat je een negatief getekende schets juist van de andere kant moet belichten voor het juiste effect in het positieve eindresultaat, dus dat moest wel een keer overnieuw…)