Op de langste dag van het jaar, 21 juni, heb ik een kleine zelfgemaakte pinhole camera (een bierblikje met prikgaatje en daarin een stukje fotopapier) op ons dak geplaatst. Door dat piepkleine gaatje werd vervolgens zes maanden lang(!) het licht van de zon geprojecteerd en vasgelegd op het stukje fotopapier. Omdat de zon elke dag een stukje lager aan de hemel komt te staan, trekt hij elke dag een lichtspoor onder het spoor van de vorige dag. Zes maanden lang, van de langste tot de kortste dag, elke dag een nieuw spoor op het fotopapier. Omdat zo’n camera tijdens die hele periode natuurlijk niet mag bewegen, heb ik hem met een hoop ducttape vastgemaakt aan een zwaar stuk ijzer. En dat was genoeg, want hij heeft zelfs een herfststorm doorstaan zonder van z’n plek te raken! 

Gisteren heb ik het fotopapier in een donkere kamer uit het blikje gehaald in ingescand, met onderstaand resultaat. Je ziet duidelijk alle dagbogen van de zon, van oost naar west. Waar de sporen onderbroken zijn was het bewolkt.

Meer informatie over de werking en het maken van een solargraph: https://www.natuurfotografie.nl/hoe-maak-je-een-solargraph/