Gisteren en vandaag ben ik enkele uurtjes bezig geweest met het “waarneemklaar” maken van de pas aangeschafte Meesters 60mm f/15. Door wat stukjes plakband om de insteekhuls van een oud Polarexprismaatje te wikkelen heb ik nu een 24,5mm diagonaaltje die in de Meesters past.

Kijkende door de lege oculairbuis (overdag) was het een waar glimfestijn. Zo erg dat ik eerst vermoedde dat ik gewoon op kaal messing zat te kijken, maar bij het uit elkaar halen van de focuser zag ik dat de buis van binnen wel degelijk voorzien was van een zwarte lak. Veel nut zal dat niet gehad hebben. Een stukje plakvelours deed echter wonderen, de hele doorkijk was ineens een stuk donkerder!

Ook bleken wat adaptertjes die ik nog had liggen het mogelijk te maken om een camera te koppelen, dát is leuk! (Als het écht moet kunnen er zelfs hypermoderne 1.25″ oculairen in, maar dat vind ik eigenlijk niks voor zo’n oudje.)

Natuurlijk is alles weer omkeerbaar; in deze kijker zal geen gaatje geboord worden, en geen origineel schroefje vervangen worden!

Bij het invallen van de duisternis stond de Maan fel en hoog in het zuiden. Een fotootje was snel gemaakt. Dit is het beeldveld als ik de camera prime focus aansluit:

En een cropje. Dat oude ongecoate NEDOPTIFA objectiefje doet het nog prima!

Ik heb de Maan natuurlijk ook visueel waargenomen. Echt haarscherp, met een minmale kleurfout. De beeldkwaliteit is zeer vergelijkbaar met mijn 6cm Polarex, vergrotingen tot 130x waren geen enkel probleem. Daarboven blijft het beeld wel gewoon loeischerp, maar wordt voor mij de uittreepupil te klein om echt prettig waar te nemen. Net als bij de Polarexen is een 7mm oculair het mooiste compromis. Ook de loeizware zuil met het kleine vorkmonterinkje is verassend genoeg bij deze vergroting nog best bruikbaar, de Maan is met wat gevoel prima in beeld te houden. Toch zou ik de buis graag eens op een gemotoriseerde montering plaatsen, dan is schetsen van kleine maandetails of zonnevlekken prima mogelijk met dit kijkertje: leuk!

Verklaar me voor gek, maar wat is het toch ontzettend bijzonder om met deze klassieker waar te nemen. Prachtig detail: in het maanlicht zijn op sommige onderdelen de draaisporen van Piet Meester’s beroemde voetbediende draaibankje nog te zien. Er schieten ook van allerlei beelden uit dat Polygoonfilmpje door mijn hoofd tijdens het waarnemen. Alsof Piet een beetje meekijkt…