Gisteren zat ik toch al in de tuin vanwege een prachtige samenstand van de planeet Venus en de Pleiaden, dus het was een kleine moeite om de telescoop ook weer eens even op de Maan te richten. Met een prima seeing en een goed afgekoelde telescoop nodigde het zelfs uit tot een schetsje!

Als onderwerp voor mijn schets koos ik voor de vrij geïsoleerd liggende krater Bullialdus en zijn directe omgeving.
Bullialdus (diameter 61km) is een grote krater en heeft zeer opvallende terrasvormige binnenwanden. In het midden van de vlakke kratervloer staat een flinke centrale berg, met meerdere toppen. Vanaf die bergtoppen loopt een wat verhoogd langwerpig gebied richting het zuidwesten. De buitenrand van de krater toonde ontzettend veel rimpelige details, te veel om in een korte tijd nauwkeurig te tekenen. Fraai ding, een beetje het kleine broertje van Copernicus! Direct ten zuiden van de grote krater liggen Bullialdus A en Bullialdus B: ze lijken erg op elkaar, en bij beiden zag ik duidelijke terraswanden. De tekening is gemaakt met een wit pastelpotlood op donkergrijs papier. Noord is boven, west is links.