Wat is de winter van 2014-2015 toch bagger – wolken, wolken en nog eens wolken. Maar gisteravond klaarde het dan eindelijk mooi op. De maan stond hoog in het zuidoosten en de Polarex stond al snel in de achtertuin. Krater Pythagoras aan de noordoostkant van de maan lag er opvallend mooi bij – als een diepe schotel in het maanoppervlak. De seeing was heel best en ik voerde de vergroting dus lekker overdreven op tot 200x met mijn nieuwe 6mm Baader Genuine Ortho. Dat ging prima, en hoewel er waarschijnlijk niet écht meer detail zichtbaar is dan bij bijv. 170x, is het toch prettiger schetsen als de krater lekker groot in beeld staat. Pythagoras is een inslagkrater met een diameter van 170km met kraterwanden van maar liefst 5km hoog. In het midden van de krater staan 3 centrale bergen (ik zag er 2 door mijn telescoop) met een hoogte van 3,5km. Stel je eens voor hoe het uitzicht er vanaf zo’n berg uit zou zien! Lees verder
Tag archieven: 3″ Unitron
Monsterzonnevlek AR2192 – een vergelijking
De rotatiesnelheid van de Zon is ongeveer 10 dagen. Dat betekent dat wanneer er een zonnevlek vanaf de Aarde gezien aan de zonsrand verschijnt, hij er ongeveer een dag of vijf over doet voordat hij aan de andere kant weer verdwijnt. Op internet waren al dagen foto’s te zien van de “grootste zonnevlek van deze zonnecyclus”, maar uiteraard was het in Nederland al die tijd bewolkt. Het leek erop dat deze zeer bijzondere zonnevlek totaal aan mijn telescoop voorbij zou gaan. Totdat het maandagochtend toch nog redelijk opklaarde! Door de sluierbewolking scheen een waterig zonnetje, maar dat zou genoeg moeten zijn… Al voordat de zon boven de dakrand uit zou piepen stond de kijker (voorzien van een witlicht-zonnefilter) al klaar in de tuin.
De 75mm Polarex wachtend op de Zon…
En daar was hij dan eindelijk, de gigantische zonnevlek die achteraf gezien de grootste in 24 jaar was. Een monster, inderdaad de grootste die ik ooit zag. Door de Polarex was het beeld door de sluierbewolking nogal donker, maar wanneer ik met mijn handen een kijktunneltje maakte boven het oculair kon ik toch enorm veel detail zien. Tijd om de tekenpotloodjes tevoorschijn te halen! Ik heb getekend van 11.30u tot 12.30u, met een grijs potlood op wit papier. Het viel me op dat in een uur tijd kleine details in de zonnevlek iets van vorm waren veranderd. Iets wat ik herken van waarnemingen door mijn h-Alpha zonnekijker, maar bij witlicht was me dat eigenlijk nog nooit zo opgevallen. Hieronder het resultaat na een uurtje priegelen: Lees verder
Nieuwe telescoop: Polarex 75mm equatoriaal!
De afgelopen jaren heb ik verschillende Polarex telescopen gehad. Soms heel klein en licht (50mm azimutaal), soms heel groot en loeizwaar (102mm equatoriaal). Stuk voor stuk fantastisch mooie instrumenten: oerdegelijk gemaakt, optisch erg goed en bloedmooi. Van al deze kijkers was één model het beste compromis tussen kijkeropening en hanteerbaarheid: de 75mm op equatoriale montering. Nog nét in zijn geheel door de deuropening te manouvreren zonder je rug te breken en voldoende opening om Maan en planeten haarscherp in beeld te krijgen met vergrotingen tot 200x. Ooit had ik er één waar ik veel mee waargenomen heb, maar een grotere kijker lonkte en uiteindelijk heb ik hem verkocht… En daar kreeg ik uiteraard spijt van, vooral toen de grote 102mm Polarex (destijds mijn absolute droomkijker) in de praktijk zo onhandig groot bleek dat ik er nauwelijks doorheen keek. Dus ook de 102mm verkocht ik niet lang nadat ik hem had aangeschaft… De kans om ooit nog zo’n fijne 75mm te vinden achtte ik ontzettend klein. En toch: door een bizarre samenloop van omstandigheden ben ik sinds afgelopen vrijdag opnieuw in het bezit van in mijn ogen de meest veelzijdige Polarex ooit gemaakt: een 75mm op een equatoriale montering! Lees verder