Vanwege slecht weer de afgelopen tijd heeft het heel lang geduurd voordat ik mijn nieuwe TAL 150P8 eindelijk eens kon inzetten voor een maantekening. Gisteren klaarde het echter aan het eind van de middag helemaal op, en al in de avondschemering stond de kijker in de achtertuin op de Maan gericht, die toen nog vlak boven het dak stond. Het Russische volgmotortje ratelde tevreden en ik kon alvast een gebiedje uitzoeken dat ik iets later kon gaan schetsen.

Een bijzonder object viel al snel op: de kleine krater Hyginus (11km) en de bijbehorende rillen staken mooi scherp af tegen de omgeving door de laagstaande zon. Het was goed te zien dat Hyginus geen krater is zoals de meeste anderen. Een beetje hoekig en zonder opstaande rand, terwijl de meeste inslagkaters een hogere kraterrand hebben en mooi rond zijn. Echt een kuil in het landschap – het verschil met een normale krater was goed te zien doordat een klein inslagkratertje vlakbij lag. Hyginus is dan ook helemaal geen inslagkrater, maar een kuil ontstaan door vulkanisme. De diepe groeven (Rimae Hyginus) van samen meer dan 200km lang zijn waarschijnlijk ingestorte lavatunnels. Over een groot deel van de lengte van deze oude lavatunnels waren met heel veel moeite een paar kleine (vulkaan-)kratertjes te zien.

Nadat ik dit gebiedje had geschetst ben ik begonnen aan een tweede schets van een kraterrijk gebied nabij de zuidpool van de Maan. Na een half uurtje trok het wolkendek helaas helemaal dicht en begon het zelfs te sneeuwen. Deze tekening (zie rechts) is helaas dus maar voor de helft af…