Tag archieven: Lunar sketch

Maanschets: Hansteen en Billy in de 25″

Dinsdagavond, net thuisgekomen na de late dienst, helder. De Maan is bijna vol en staat op een graadje of 30 boven de horizon in het zuiden. Aan enkele laagstaande sterren te zien lijkt de seeing heel behoorlijk en (met de prachtige waarneemsessie van zaterdagavond nog in het hoofd) rol ik de ombouw van de grote Dobson de tuin in.
De eerste blik door het oculair valt wat tegen: de seeing is helaas niet zo goed als ik hoopte. Na een uurtje koelen met de ingebouwde ventilatoren knapt het behoorlijk op, maar het wordt helaas niet zo top als zaterdag. Op momenten met de minste luchtonrust ligt de maximaal zinvolle vergroting rond de 300x – ik besluit dat het goed genoeg is voor een maanschets!

Vooral Vallis Schröteri ligt er perfect bij, en schreeuwt: “schets mij, schets mij, schets mij!”, maar ik kies voor het meer bescheiden kraterduo Hansteen (45km) en Billy (46km). Bijna exact even groot, maar toch erg verschillend. Hansteen lijkt een wat diepere bodem te hebben en een centrale “piek” is zichtbaar, evenals wat terrassen en lichtere details op de bodem. Aan de zuidwestkant volgt een smalle Rima een ongebruikelijke route richting een duo van kleinere kratertjes, waaronder Hansteen B. De noordelijke kraterrand is minder uitgesproken en loopt subtiel over in een soort hoogvlakte.

Billy is compleet anders: helemaal volgelopen met lava, waardoor een donkere vlakke gietvloer is onstaan. Ook in de momenten van de beste seeing is vrijwel geen enkel detail op die bodem zichtbaar. De kraterrand is smal, steil en scherp.

Heel apart is het berggebied Mons Hansteen. Het heeft de vorm van een smalle waaier, of een brede voetafdruk. De bergen zijn felwit en liggen geïsoleerd in een wat donkerder vlak gebied. Het doet me een beetje denken aan Uluru in Australië. Veel detail zichtbaar: ribbels en kloofjes.

De schets is gemaakt op zwart papier met een wit pastelkrijtje (voor de achtergrond) en een wit + zwart pastelpotloodje voor de fijnere details. Visueel waren er nog veel meer en fijnere details zichtbaar, maar na meer dan twee uur schetsen vond ik het wel mooi geweest. Wat een heerlijk rustgevende waarneemsessie was dit!

Maanschets: Kepler en omstreken

En alweer helder!

De dagen worden langzaam wat warmer en ook de avondtemperatuur wordt steeds aangenamer. Met de Maan hoog in het zuiden was het dus een ideale maanschetsavond. De 127mm Maksutov lijkt de temperatuursdaling in de avond nu vrij goed bij te kunnen houden, want ik kon meteen flink vergroten. Meteen op zoek naar een mooi gebiedje om te schetsen dus…

Kepler (diameter 32km) is een fantastisch ding. Niet zozeer vanwege de krater zelf, maar vanwege de fantastische stralenkrans van puin en stof dat na de inslag over het oppervlak van de maan werd verspreid. Deze stralen reiken tot meer dan 300km ver! Ik heb het gebied rondom de krater op donkergrijs papier getekend met wit en zwart pastelpotlood.
Rechts op de tekening zie je wat stralen die haaks op die van Kepler staan; die zijn van Copernicus – een krater met een nóg grotere stralenkrans.

Schets: Maankrater Bullialdus

Gisteren zat ik toch al in de tuin vanwege een prachtige samenstand van de planeet Venus en de Pleiaden, dus het was een kleine moeite om de telescoop ook weer eens even op de Maan te richten. Met een prima seeing en een goed afgekoelde telescoop nodigde het zelfs uit tot een schetsje!

Als onderwerp voor mijn schets koos ik voor de vrij geïsoleerd liggende krater Bullialdus en zijn directe omgeving.
Bullialdus (diameter 61km) is een grote krater en heeft zeer opvallende terrasvormige binnenwanden. In het midden van de vlakke kratervloer staat een flinke centrale berg, met meerdere toppen. Vanaf die bergtoppen loopt een wat verhoogd langwerpig gebied richting het zuidwesten. De buitenrand van de krater toonde ontzettend veel rimpelige details, te veel om in een korte tijd nauwkeurig te tekenen. Fraai ding, een beetje het kleine broertje van Copernicus! Direct ten zuiden van de grote krater liggen Bullialdus A en Bullialdus B: ze lijken erg op elkaar, en bij beiden zag ik duidelijke terraswanden. De tekening is gemaakt met een wit pastelpotlood op donkergrijs papier. Noord is boven, west is links.

Maanschets: Bullialdus en omgeving

Schets_Bullialdus_20150428_900pxGisteravond was het mooi transparant en de Maan stond al vroeg genoeg hoog in het zuiden om al in de avondschemering te kunnen beginnen met waarnemen. Gelukkig maar, want ik moest de volgende dag er al weer om 5 uur uit… Omdat ik toch zo vroeg mogelijk mijn bed in wilde heb ik een niet al te moeilijk gebied uitgezocht om te tekenen: krater Bullialdus en zijn directe omgeving.
Bullialdus (diameter 61km) is een grote krater en heeft zeer opvallende terrasvormige binnenwanden. Bovenop de noordrand lijkt een langgerekt kratertje te liggen, maar dit zou ook een toevallige vorm van de kraterrand kunnen zijn. In het midden van de vlakke kratervloer staat een flinke centrale berg, met meerdere toppen. De buitenranden van de krater toonden veel rimpelige details, te veel om in een korte tijd nauwkeurig te tekenen. Fraai ding, een beetje het kleine broertje van Copernicus! Direct ten zuiden van de grote krater liggen Bullialdus A en Bullialdus B: ze lijken erg op elkaar, maar alleen bij B zag ik duidelijke terraswanden aan de oostzijde (rechts op de tekening). Rechtsonder ligt krater Konig (23km), omdat deze dichter bij de terminator lag was de schaduw van de kraterwand langer waardoor de bodem nog vrijwel volledig in de schaduw lag. Pal ten noorden van Konig is ook nog het piepkleine kratertje Bullialdus F (6km) te zien.
De tekening is gemaakt met een wit pastelpotlood op zwart papier. Noord is boven, west is links.