Tag archieven: prominence

Schets: Maandagmorgenprotuberansje

Pfoe, de seeing was vanochtend niet best: alsof ik de zon bekeek terwijl hij op de bodem van een snelstromende rivier lag! Zo beroerd zag ik het zelden. Gelukkig werd het vlak voordat ik naar mijn werk ging wat beter. Er was genoeg te zien aan de rand. Op drie plekken plopte er wel iets moois uit de zon. Helaas opnieuw geen actieve gebieden op de zonneschijf zelf, terwijl ik zo benieuwd ben hoe die er door 80mm Lunt mod uit zullen zien.

Ik vind het trouwens opvallend dat er de laatste tijd eigenlijk altijd wel een protuberansje (soms een hele faaie) te zien is, maar filamenten eigenlijk niet of nauwelijks.

Van een heldere protuberans aan de noordoostzijde heb ik een schetsje gemaakt. Dit keer niet met pastel, maar met een gewoon 4B potlood op wit papier (later geïnverteerd en een kleurtje gegeven met PS)

Schets: Protuberansje met de 80mm Lunt mod

Na ontzettend lang wachten was het gisterochtend eindelijk een keertje lang genoeg onbewolkt om ongehaast de zon waar te nemen met de 80mm Lunt mod. Hij is nog steeds niet helemaal af, want de gammele helical focuser krijgt zeer binnenkort een flinke upgrade, maar optisch is de mod al helemaal afgerond.

Wat een beeld weer! Vergrotingen boven de 100x waren dankzij de prima seeing geen enkel probleem, en het beeld door de kijker is helder en contrastrijk. De hemel was strakblauw, en dat kijkt gewoon een stuk ontspannender dan wanneer er steeds wolken voorbijrazen en je moet wachten op heldere gaten.

Terwijl er op het zonsoppervlak niks anders te zien was dan wat egaal vespreide granulatie-prut, was het aan de rand best wel een klein feestje.De chromosfeerlaag met een rafelrandje van spicules was opvallend mooi zichtbaar. Op vier plekken schoot er een (rijtje) protuberansen uit de zon. Niks spectaculairs, niet echt helder, maar bij hoge vergroting werden er van allerlei fijne stucturen zichtbaar. En dat midden in een zonneminimum: in h-Alpha is er eigenlijk altijd wel iets te zien.
De helderste spriet was zichtbaar aan de noordrand, met een heldere “stam” en veel subtiele zwakke sliertjes die als rooksliertjes wat verder de ruimte in schoten. Ik heb van deze protuberans een schetsje gemaakt met pastelpotlood op zwart papier. Dit moest razendsnel, want de vorm verandert binnen een paar minuten, en dat effect is natuurlijk nog veel duidelijker bij die hoge vergriotingen… (ik heb de schets achteraf een kleurzweempje gegeven met PS, verder geen bewerkingen).