Tag archieven: PST mod

Schets: Maandagmorgenprotuberansje

Pfoe, de seeing was vanochtend niet best: alsof ik de zon bekeek terwijl hij op de bodem van een snelstromende rivier lag! Zo beroerd zag ik het zelden. Gelukkig werd het vlak voordat ik naar mijn werk ging wat beter. Er was genoeg te zien aan de rand. Op drie plekken plopte er wel iets moois uit de zon. Helaas opnieuw geen actieve gebieden op de zonneschijf zelf, terwijl ik zo benieuwd ben hoe die er door 80mm Lunt mod uit zullen zien.

Ik vind het trouwens opvallend dat er de laatste tijd eigenlijk altijd wel een protuberansje (soms een hele faaie) te zien is, maar filamenten eigenlijk niet of nauwelijks.

Van een heldere protuberans aan de noordoostzijde heb ik een schetsje gemaakt. Dit keer niet met pastel, maar met een gewoon 4B potlood op wit papier (later geïnverteerd en een kleurtje gegeven met PS)

Lunt LS50 modificatie naar 80mm h-alpha telescoop

Een tijdje geleden heb ik een kleine 50mm Lunt h-Alpha zonnetelescoop aangeschaft, en al heel snel ontstond het idee om hem (net als mijn Coronado PST) op te schalen naar een grotere diameter. Omdat de Lunt zeer eenvoudig uit elkaar te halen is, gaat het allemaal een stuk eenvoudiger dan de complexere en volledig verlijmde PST.

Ik besloot een Chinese 80mm f/7,5 achromaat als donortelescoop te gebruiken – een enorme stap vooruit qua resolutie ten opzichte van de oorspronkelijke 50mm, maar ook weer niet groter dan nodig: de seeing laat het toch zelden toe om overdag boven de 150x te vergroten. Het brandpunt van het objectief is 600mm zodat het zonsbeeld ook nog volledig in het B600 blockingfilter past.

Lees verder

Schets: Grote protuberansen op de Zon

Schets_Zon_20141004_60mmSolarex_1200pxVandaag waren er twee prachtige, grote protuberansen te zien aan de westelijke zonsrand. De meest noordelijke (de rechter schets) was de meest beweeglijke: de vorm bleef vrij constant, maar de plasmastromen in de vlam veranderden continu van helderheid en plaats. Opvallend genoeg was de kleine krul aan de linkerkant één de meest stabiele structuren; zichtbaar van het begin tot het einde van de schets-sessie.
De hegvormige protuberans (de linker schets) leek in eerste instantie erg onbeweeglijk en uniform qua helderheid, maar na aandachtig kijken waren ook in die protuberans ijle plasmastromen en helderheidsverschillen te zien. Het kleine vrij zwevende plukje links van de heg ontstond terwijl ik aan het schetsen was. Hij paste gelukkig nog nét op het papier!

Na afloop bleek dat de twee schetsen eigenlijk best aan elkaar geplakt zouden kunnen worden tot één geheel. Ik heb de kromming van de zonsrand blijkbaar toch iets te klein gemaakt, waardoor de protuberansen op deze manier dichter bij elkaar lijken te staan dan in werkelijkheid het geval was, maar ik vond het zo wel een leuk plaatje! De gebruikte vergroting was 80x, met af en toe een uitstapje naar 100x, maar dat laatste was vanwege de seeing eigenlijk net een tikje te veel. Lees verder

De zaag erin: van Polarex naar Solarex!

Al sinds mijn allereerste PST mod (zo’n 2 jaar geleden) liep ik met het idee om een oude Polarex telescoop volledig om te bouwen tot h-alpha kijker, volgens hetzelfde recept als van mijn eerdere zonnekijkers. Maar dan wel op zo’n manier dat de kijker aan de buitenkant bijna niet te onderscheiden is van een “normale” Polarex. De ultieme combinatie tussen ouderwets en nieuwerwets – een Solarex! De basis hiervoor zou dan een 60mm f=700mm volgkijker en het etalon van een Coronado PST moeten zijn. De zoektocht naar de benodigde onderdelen begon al snel, en afgelopen week had ik eindelijk (soms na speurwerk, soms door puur toeval en geluk) alle benodigde spulletje bij elkaar en kon de kijker in elkaar elkaar gezet worden… Hieronder een kort bouwverslagje.

Omdat de positie van het PST etalon ten opzichte van het objectief erg nauw luistert (exact 200mm binnen focus) kon ik niet zomaar de originele buis gebruiken. Die was namelijk net een paar cm te kort… Ik had daar een jaar geleden toen dit plan ontstond al rekening mee gehouden en heb toen een oude gedeukte en afschuwelijk plamuurde Polarex 60mm f=900mm aangeschaft. De buis daarvan heeft dezelfde diameter als die van een 60/700, maar is een stuk langer. Ik kon zo’n buis dus op de juiste lengte zagen, netjes opknappen en spuiten.

Via het projecteren van een zonsbeeldje op een stukje karton kon ik precies bepalen op welk punt het etalon bevestigd moest worden en dus ook waar de buis afgezaagd moest worden. Hoewel de buis er slecht uit zag vond ik het toch wel een beetje raar om de ijzerzaag erin te zetten. Het moest bovendien in één keer goed gaan, want een tweede buis is niet zomaar gevonden! Ik heb wel tien keer alles nagerekend voordat de zaag erin ging. Gelukkig ging alles zonder problemen en eenmaal op maat gezaagd heb ik de buis geschuurd, opnieuw geplamuurd en in de juiste kleur gespoten met een spuitbusje autolak: Lees verder

Schets: pilaar en zwevende protuberans (zon h-alpha)

Vanochtend was het heerlijk rustig lenteweer. Wat stapelwolken, maar daartussen grote stukken knalblauwe hemel. En toch een vrij goede seeing: ideaal zonnekijkweer dus. Ik heb waargenomen van 11.00u tot 11.45u en viel met de neus in de boter. Een enorme pilaarvormige protuberans aan de zuidrand van de zon: misschien wel de grootste die ik ooit heb gezien! De vorm deed me nog het meest denken aan de smalle vlam van een gasbrander: ontzettend helder en smal.
Aan de oostrand waren ook een paar prachtige protuberansen te zien, waarvan de grote vrij zwevende toch wel het mooist was om te zien. Niet zo knalhelder als de pilaar-vlam, maar een grote wolk van ragfijne slierten. Een soort sluiernevel, heel erg mooi om te zien.
Ik heb van beiden een schetsje gemaakt met pastelpotlood op zwart papier.

Schets: Zon in h-Alpha (ASOD 25-4-’13)

Mooi weer + lange middagpauze = zonnekijker naar buiten! Ik heb vanmiddag weer een half uurtje achter de kijker gezeten om een tekening van de Zon in h-Alpha te maken. Het is alweer een behoorlijke tijd geleden dat ik dat gedaan heb, ik moest zelfs zoeken waar ik mijn pastelpotloden gelaten had… Ik heb de Zon in zijn geheel getekend. Er waren rondom veel protuberansen te zien en op de schijf zelf was een groot actief gebied zichtbaar: AR1726. Met een beetje geluk zorgt dit gebied deze dagen nog voor een flinke uitbarsting die (met nog meer geluk) poollicht kan veroorzaken. Gedurende het half uur dat ik de tekening maakte hield het gebied zich helaas rustig, maar mooi was ‘ie wel! De tekening is gemaakt met wit pastelpotlood op zwart papier, later heb ik hem digitaal een kleurtje gegeven. De gebruikte telescoop was mijn opgevoerde 70mm PST, de vergroting bedroeg 32x. (Klik op de tekening voor een grotere versie)

Schets: Monsterlijk grote zonnevlam! (ASOD 12-11-’12)

Toen ik vanochtend nietsvermoedend een blik wierp door mijn zonnetelescoop viel ik bijna achterover van mijn krukje. Een gigantische zonnevlam was zichtbaar aan de noordoostrand van de Zon. Eén van de grootste die ik ooit heb gezien! Ik heb er natuurlijk direct een tekening van gemaakt met pastelpotloden op zwart papier. Dus iedereen die ook zo’n h-alpha telescoop heeft: kijken! Voor je het weet is hij weer weg…

Update 12 november: ASOD!

Lees verder

90mm f/10 PST afgewaardeerd naar 70mm f/10

Ik heb gisteravond iets gedaan wat misschien op het eerste gezicht een beetje raar klinkt: ik heb mijn 90mm PST verkleind naar 70mm!
Zoals ik al vertelde in het bouwverslag van mijn 90mm zit je bij een PST mod vast aan een f/10 objectief. Dus hoe groter het objectief, hoe langer het brandpunt. Aangezien het blocking filter van een PST maar 5mm in doorsnede is, is de vignettering enorm; bij de brandpuntsafstand van 910mm past de volledige zon zelfs niet meer in het beeldveld. Ik had verwacht dat dat de hoeveelheid extra detail dat wel zou compenseren, maar na een aantal maanden merk ik dat ik toch dat ik toch meer gecharmeerd was van het grotere beeldveld van de 70mm f/10 dan van de hogere resolutie van de 90mm f/10. In de praktijk wordt de resolutie bovendien eerder beperkt door de seeing dan door de objectiefdiameter en is het verschil in opening tussen 70 en 90mm visueel toch niet zo groot. Een groter BF zou ook een oplossing voor het beeldveldprobleem zijn, maar die dingen zijn me echt veel te duur. Lees verder

Schets: protuberans door de 90mm zonnekijker

Een prachtige week voor zonnewaarnemers! Al vanaf maandag schijnt de zon overdag volop. Dit is dus al de derde dag op rij dat de kijker tijdens de middagpauze in de tuin staat opgesteld. Na het verdwijnen van AR1429 vorige week is het echter erg rustig op de zon. Er waren de afgelopen dagen vrijwel geen noemenswaardige actieve gebieden zichtbaar. Dat is jammer, maar toch is er aan de oostrand van de zon iets moois te zien: een redelijk grote protuberans die het al enkele dagen volhoudt. Ik heb er tussen 13:00 uur en 13:20 uur een tekening van gemaakt (klik op de afbeelding voor de grote versie). Hoewel er absoluut beweging zichtbaar was in de vlam bleef de algehele vorm gedurende die 20 minuten vrij constant, wat het tekenen een stuk aangenamer maakte dan bij de kolkende massa van AR1429 een paar dagen geleden.

Lees verder

90mm f/10 PST mod (h-alpha zonnekijker)

Inmiddels al de derde(!) ombouw rondom het etalon van mijn PST, maar dit is echt de laatste. Echt. Denk ik.
In ieder geval heb ik deze keer een oude Skywatcher 90mm f/10 refractor gekozen. Ik zal niet tot in detail uitleggen waarom een f/10 kijker noodzakelijk is (lees daarvoorvoor mijn bericht over de 70mm PST mod), maar ik zal proberen beknopt uit te leggen hoe deze 90mm PST in elkaar steekt, aan de hand van foto’s.

Om te beginnen zijn alle buisonderdelen gemaakt van PVC-buis. Vooraan de kijker, vlak voor het 90mm objectief,  zit een 95mm ERF-filter in de dauwkap verwerkt, die voordat er zonlicht de kijker in gaat alle infrarood- en ultraviolet straling tegenhoudt.

Lees verder