Bizar: precies een week geleden zat ik achter de telescoop bij een temperatuur van -9 graden, gisteren was dat een aangename +9 graden! De maan stond rond 20:00u al hoog in het zuiden, en de seeing was prima. Eigenlijk is het dan praktisch verplicht om een maanschets te maken, dus al snel kwam het witte potloodje uit de koffer.

De nieuwe 102mm refractor gaf een haarscherp beeld; 204x vergroten was geen enkel probleem. Ik koos ervoor om de grote krater Clavius (225km) te tekenen: iets wat ik al langer wilde doen, maar nooit echt goed aandurfde. Er is zoveel detail te zien dat het lastig is om een tekening af te krijgen voordat de schaduwen weer heel anders staan. De kratervloer was naast de vier bekende kraters bezaaid met nog veel meer kleine putjes, ik heb ze niet eens allemaal kunnen tekenen. Bovendien werden ze door de snel verslechterende seeing steeds minder goed zichtbaar…

Omdat het beeld door de refractor met zenitspiegel 180 graden gespiegeld is, heb ik de schets na het inscannen weer in de goede oriëntatie gezet. Verder heb ik geen bewerkingen toegepast. Op de originele tekening is Clavius ongeveer 10cm in diameter.