De Eskimonevel: ik heb hem vaak bekeken, maar gek genoeg nog nooit geschetst. Maar ik moet ook zeggen dat ik nog nooit eerder zo’n goede spiegel als deze (door Jan van Gastel verbeterde) 300mm f/4 erop gericht heb. Bij goede seeing is bij dit soort objecten echt het verschil zichtbaar tussen matige en uitmundende optiek; je wil (en kan) steeds maar blijven doorvergroten! Het maximaal haalbare met mijn oculairensetje is 436x, met de 5.5mm UWA + 2x TV Barlow, en die vergroting liet ik dan ook los op dit object. Twello is natuurlijk geen La Palma, maar de atmosfeer was er rustig genoeg voor.

Er was veel detail zichtbaar, ondanks dat deze planetaire nevel in het oculair klein blijft, zelfs bij deze vergroting. Het meest bijzondere vond ik de helderheidsverschillen in de binnenste ring. De vorm was ook niet helemaal rond, maar een ovaaltje waarbij de lange zijden helderder waren. De “bontkraag” was perifeer duidelijk gevlokt, hoewel het best lastig was om te bepalen op welke plek de onregelmatigheden precies zaten. De zuidzijde leek de helderste volkjes te bevatten, maar 100% zeker ben ik daar niet van.

Vreemd genoeg vond ik het beeld met filter minder fraai dan zonder. Vooral de middenring leek ongefilterd helderder dan met de NPB in het oculair geschroefd, en de knalheldere ster in het midden maakt het plaatje ook mooier. Wat een prachtig object!!