Maandelijks archief: april 2011

NGC 4631: The Whale Galaxy

NGC 4631 - Klik op de afbeelding voor een grotere versie

Het was al dagen helder, en voor de tijd van het jaar uitzonderlijk warm weer (25 graden), maar de transparantie liet nogal te wensen over. Overdag was dat goed te zien; de lucht was niet mooi blauw maar meer melkachtig door de aanwezigheid van stof en stuifmeel. Alle auto’s in de straat zijn bedekt met een dun laagje van dat spul. Geen goede omstandigheden om ’s nachts zwakke sterrenstelseltjes op te zoeken. Maar gistermiddag begon het een beetje te waaien en de lucht werd merkbaar transparanter. Al snel was een waarneemavondje in Lochem gepland! In deze tijd van het jaar is het pas laat echt donker (rond 23.00) dus het duurde even voordat ik aan de slag kon, maar het was het wachten waard. Het werd één van de leukste waarneemsessies van de afgelopen tijd, vooral vanwege de aangename temperatuur en de (eindelijk weer) prima sterrenhemel. Heerlijke omstandigheden om te schetsen! Doelwit van de avond was het sterrenstelsel NGC 4631 met zijn kleine begeleider NGC 4627, beter bekend als de Walvis en het Kalfje.

Wanneer je dit duo met een flinke telescoop bekijkt zie je waar die bijnamen vandaan komen: het grote stelsel lijkt wat op een grote walvis met een heel klein kalfje bij zijn/haar buik. Schattig, toch? Ik heb dit paar bij verschillende vergrotingen bekeken, waarbij de meeste details zichtbaar werden bij een vergroting van 150x.  Het grote stelsel is overduidelijk. Helder, groot en met een typische vorm. Een verheldering aan de oostzijde van de kern is te zien, en ook een voorgrondsterretje aan de noordzijde. Een zwakker sterretje is zichtbaar net onder de westpunt van de “staart”. Het begeleidende stelsel NGC 4627 is veel zwakker, vaak alleen perifeer te zien. Het moeilijkst was het nog wel om de oriëntatie ervan te zien. Ik wist dat hij een beetje ovaal moest zijn, maar hij was zo zwak dat het erg moeilijk was om te zien hoe hij nou precies stond. Na verschillende oculairen geprobeerd te hebben lukte het uiteindelijk met de 6mm Ortho van Steven (vergroting 200x): de oriëntatie bleek noord-zuid te zijn. De schets is gemaakt met een grijs potlood op wit papier (sterretjes met een zwarte fineliner). De cirkel is ongeveer 15cm in diameter. Ik heb de tekening de volgende ochtend bij daglicht gefotografeerd en met Photoshop geïnverteerd.

H-alpha zonneschets: een mooi rijtje zonnevlammen

Het was een prachtige dag vandaag. Een graad of 22, een blauwe lucht en een zacht briesje. In mijn lunchpauze heb ik de opgevoerde PST zonnetelescoop in de tuin gezet om een schets te maken. Toevallig was er een heel rijtje zonnevlammen te zien aan de zonsrand. Ze waren erg helder en omdat de lucht redelijk stabiel was kon ik flink vergroten. Om overzicht te houden hield ik de vergroting op 70x. Zo was het hele rijtje in één beeldveld te zien. Omdat ik de kijker tegenwoordig op een gemotoriseerde Vixen Super Polaris-montering heb staan kon ik me volledig concentreren op het schetsen zelf en hoefde niet meer steeds de Zon opnieuw in beeld te draaien: erg comfortabel. De tekening was dan ook snel af: na 15 minuten was ik klaar. De tekening is gemaakt met een wit pastelpotlood op zwart papier. De rode kleur heb ik later met Photoshop toegevoegd.

Maanschets: Sinus Iridium (ASOD 20 april ’11)

Sinus Iridium is een lavavlakte op de Maan en vormt een uitloper van Mare Imbrium. De vlakte wordt half omringd door Montes Jura; het Juragebergte. Ik vind het zelf één van de mooiste gebieden van de Maan om door een telescoop te bekijken, vooral wanneer de zonnestand (zoals gisteravond) dusdanig laag is dat de bodem van de vlakte geleidelijk steeds donkerder wordt in de richting van het Juragebergte.  Op die manier is de bolling van de Maan goed zichtbaar.
Sinus Iridium is behoorlijk groot en daarom goed te zien door nagenoeg iedere telescoop. Door die lage zonnestand zijn er ook altijd wat langgerekte rilles te zien op de verder vrijwel vlakke ondergrond. Gisteravond stond de Maan lekker hoog aan de hemel. Het was wat heiig waardoor het contrast niet echt optimaal was, maar de lucht was wel erg stabiel. Ik heb de 300mm f/4 Dobson in de achtertuin opgesteld om er een schets van te maken. De gebruikte vergroting was 240x d.m.v. een 5mm HR Planetary oculair. De tekening  is tussen 21.15 uur en 21.45 uur gemaakt met wit pastelkrijt op zwart papier.
Update: joepie! Astronomy Sketch of the Day!

(klik op afbeelding voor een iets grotere versie)

Nieuw bouwprojectje: 114mm f/4,4 mini Dobson

Over minder dan 2 maanden vertrek ik voor de tweede keer naar waarneemwalhalla La Palma. Vorig jaar heb ik daar ook al genoten van de meest fantastische sterrenhemel die ik ooit gezien heb met mijn toenmalige 25cm kofferdobson. Voor de aankomende vakantie had ik al een 30cm f/4 kofferdobson gebouwd, maar het zou toch geweldig zijn als ik ook een klein kijkertje extra mee zou kunnen nemen voor de lage-vergrotingen-enorm-beeldveld-waarnemingen. Het idee voor een mini truss Dobson was geboren…

Daarvoor heb ik een kleine widefield Newton aangeschaft met een spiegeldiameter van 114mm en een brandpuntsafstand van 500mm. Daarmee zou ik met mijn laagst vergrotende oculair (22mm Vixen LVW) een vergroting van ongeveer 22x krijgen met een beeldveld van bijna 3 graden! De kijker was van zichzelf al niet zo groot maar de ruimte in mijn reiskoffer is beperkt. Dus heb ik het kleine kijkertje omgebouwd tot een soort babyversie van mijn grote Dobson. Alles past in elkaar in een te vervoeren kistje van 20cm x 21cm x 13cm. Die moet nog wel ergens tussen te proppen zijn!

Lees verder