Tot nu toe maakte ik al mijn maanschetsen met grijs potlood op wit papier. Sterker nog: ik heb uberhaupt nog nooit met ander materiaal gewerkt. Het meest frustrerende vond ik altijd dat ik de achtergrond nooit mooi egaal grijs kreeg. Een grijs gebied moest ik altijd helemaal inkleuren en dat leverde een hoop kraswerk op.
Toen kreeg ik het idee om wit op zwart te gaan werken, maar bedacht me dat je dan precies hetzelfde probleem hebt, maar dan met een wit potlood…
Uiteindelijk ben ik uitgekomen bij wit én zwart op grijs papier. Zo start je met een basis-achtergrond en kun je de schaduwen aangeven met een zacht grijs potlood, en de heldere delen juist accentueren met wit. Aangezien een gewoon wit potlood voor geen meter werkt heb ik vanmiddag een wit pastelpotlood aangeschaft. Helaas staat de Maan vanavond vanuit mijn tuin gezien achter de bomen, dus heb ik een internetfoto van Vallis Schröteri op de Maan genomen om mee te oefenen. Ik moest wel wat groter tekenen dan ik gewend ben (ik ben eigenlijk een priegelaar), omdat de punt van het pastelpotlood heel zacht is, maar ik vind het eerste probeersel alvast heel aardig gelukt.
En of dat de schets goed gelukt is! Ik kocht gisteren het magazine Sky &Telescope in Antwerpen (editie juli 2010), en op pagina 51 staat een foto van de Maan gedrukt, waarop beide kraters en die vallei mooi te zien zijn. Ik zat het boekje net op een terras in hartje Antwerpen te lezen en ik herkende de kraters en de vallei meteen omwille van je schets. Leuk 🙂
Wat een geweldige “vondst” Roel, deze tekenmethode..
Dit geeft zo’n prachtig contrastrijk beeld.
Heel mooi!