Vandaag werd het na het optrekken van de ochtendmist een prachtig zonnige dag. Na het onverwachte spektakel op het zonsoppervlak van afgelopen zaterdag wilde ik natuurlijk even kijken hoe de Zon er vandaag bij stond. Zou er nog iets over zijn van de gigantische zonnevlam? En van het even zo reusachtige filament? In de middagpauze ben ik weer op hetzelfde stekje gaan staan als afgelopen zaterdag, en richtte mijn h-alpha kijker op de zon…

Wow! Het filament was er nog, en omdat hij in de tussentijd meer richting de aarde gedraaid was, leek hij nog langer dan de vorige keer. De dunne plasmasliert van meer dan een miljoen kilometer(!) lengte strekte zich uit van de rand tot aan het midden van de zonneschijf. Aan de zonsrand was in het verlengde van het filament een opvallende langwerpige vlam te zien. Maar ook de zonnevlam stond nog op zijn plek, nog net zo groot, maar behoorlijk van vorm veranderd. Ook had ik het idee dat hij wat minder helder was dan zaterdag. Natuurlijk schreeuwde dit weer om een schets. Helaas had ik dit keer niet zoveel tijd als zaterdag, dus heb ik niet de hele zon kunnen tekenen. Ik heb me vooral geconcentreerd op de spektakelstukken: de vlam en het filament. Als eerste heb ik de kale zonneschijf getekend met een wit pastelkrijtje op z’n kant. Met mijn vinger heb ik het grove krijt uitgeveegd tot een enigszins egale schijf. De donkere filamenten zijn eerst in grove lijnen “getekend” met een doezelaar, later heb ik ze met een zwart pastelpotlood wat meer fijne details gegeven. De zonnevlammen zijn getekend met een pastelpotlood en iets uitgeveegd met de doezelaar om hem zo realistisch mogelijk te maken. Ook deze tekening is weer met Photoshop van een kleurtje voorzien. Ik heb ook een detail-uitsnede gemaakt van de grote zonnevlam, klik op “lees verder” om deze te bekijken.

Lees verder →